In Italia i figli… be’, i figli sono sempre figli. = We Włoszech dzieci… cóż, dzieci są zawsze dziećmi.
Z klasycznej komedii „all’italiana”, „Divorzio all’italiana” (pl. Rozwód po włosku”), w reżyserii Pietra Germiego, z 1961, z Marcellem Mastroiannim w roli głównej.
„Dziecko” to ciekawe słowo w języku włoskim. Gdy mówimy o pokrewieństwie, o naszych dzieciach, używamy słowa „figli”. Gdy chcesz zapytać kogoś, czy ma dzieci, powiesz:
– Hai figli? = Czy masz dzieci?
’Nie mam dzieci’ to „Non ho figli”. Gdy chcesz powiedzieć 'Tak, syna i córkę”, użyj słów „un maschietto” (dosłownie 'chłopczyka’) i „una femminuccia’ (’dziewczynkę’).
Jednak gdy mówimy o wieku, a nie pokrewieństwie, zamiast „figlio”, powiemy „bambino”:
– È ancora un bambino! = To jeszcze dziecko!
Co ciekawe, Włosi tworzą rodzaj żeński od tego słowa: dziecko, dziewczynka, to „bambina”, z -a na końcu.
Nie zapomnij polubić i udostępnić znajomym, (wiecznym) dzieciom i nie tylko :-).